لک پرس

حرف حساب

ضمن احترامی که برای برادران و خواهران کرد و لر قائلم ، لازم است عرض کنم که در بخشهایی از جامعه ایران و یا شاید جهان نه میشود سهل انگاری کرد و نه پارتی بازی . نه میشود دروغ گفت و نه رشوه گرفت . نه رودربایست بودن کاری از پیش میبرد و ناشی گری .

" ثبت " در سطوح بالایی کشور حساسیت و وسواس عجیبی می طلبد . تا زمانی که به طور مطلق و صد در صد به یقین نرسند و تا دلایل ، شواهد و مستندات عینی نداشته باشند ، به هیچ وجه نمی توانند اثری را ثبت نمایند . بخصوص وقتی حساسیتهای قومی در میان باشد.

اگر کسی بگوید " دایه دایه " از سروده های حماسی گویش لری نیست ، خیانت کرده و به دوستان شیرین زبان لرمان توهین آشکارا کرده .اگر کسی ادعا کند که لباس و کلاه و شال و گیوه ای که هم اکنون کردها حتی در محافل رسمی کشوری و در دانشگاه هم می پوشند ، مربوط به قوم بزرگ کرد نیست ، قطعا به یکی از داشته های کرد توهین کرده است .

همه می دانیم که " گلونی " به آن معنای واقعی و آن شکل بستن بر سر مخصوص مردم لک است و شکلهایی از آن بر مردم همسایه تاثیر گذاشته و گاه تا تا آخرین نقطه استان فارس رفته است .

کانونهای ثبت هزار و مدرک و سند میخواهند تا اثری را به ثبت برسانند و اتفاقا برای ثبت " گلونی لکی " از مستندات استان " ایلام " بهره جسته اند یعنی همان جایی که متعصبین آنان را کرد می دانند .

لکهای ایلام هنوز هم پوشش و زبان و رسومشان را چنان به سبک و سیاق روزگار قدیم حفظ کرده اند که نمونه عالی فرهنگ لکی را بیشتر در آن مناطق میتوان دید .

بیاییم واقعیات را بپذیریم و مجادله های بی اساس و متعصبانه راه نیندازیم .

بیاییم در برابر دلیل و سند و مشاهدات عینی و تاریخی تسلیم شویم نه اینکه رگهای گردن را با با حجتهای بی پایه قوی گردانیم .

دوستان همسایه ! گلونی پوشش مخصوص زنان ما بوده و هست و اگر در میان شما هم به وفور استفاده میشود ، به علت تاثیری است که فرهنگها بر هم میگذارند . مثل تاثیری که " ارگ و رقص " کردی بر قسمتهای عمده ای از کشورمان گذاشته است .

بیاییم یاد بگیریم داشته های فرهنگی را به هم تبریک بگوییم و با دسته گل و شیرینی به دیدار همدیگر برویم نه اینکه غارتگر فرهنگ یکدیگر باشیم .اصلا بیاییم هرچه را مال خودمان نیست به صاحبش پس بدهیم و عذ خواهی هم بکنیم .

بیاییم دروغ نگوییم و غرور نورزیم

نویسنده: کرم دوستی