لَه لَه یا چوکنه که فارسی آن یعنی چوب خط شیر: جنس آن از درخت تاک بوده. 

چوکنه یا له له چوبی بوده برای اندازه گیری مایعات (شیر) و(دوغ).

در گذشته به دلیل کم بودن شیر دام ، هر روستا شیر های هم را روی هم میگذاشتن و به نوبت هر روز یک نفر صاحب شیر کُل روستا میشد . و هر زن خانه دار صبح هنگامی که شیر را بری طرف مقابل که نوبتش بود میبرد دو طرف یک چوب به اندازه ۲۰ الی ۳۰ سانیمتر به اسم له له داشت و هر روز هر مقدار شیری که به دیگران میدادن یا میگرفتن را اندازه میگرفتن . چوب له له را داخل سطل شیر فرو میکردن و ارتفاع شیر را اندازه میگرفتن و این دو تکه چوب نزد هر دو طرف میماند . البته ظرف شیر هرگز نباید عوض میشد . مثلا میگفتن امروز تا اینجای این چوب شیر به فلانی داده ام . و علامتی روی ان میگذاشتن . 

این چوب له له که قُطری به اندازه یک خودکار داشت حکم دفتر حساب و دفتر نسیه را داشت . این چوب له له نه تنها در اندازه گیری شیر بلکه بعدها در اندازه گیری گوشت و مویه سر نیز از ان استفاده کردن . که هنگام برداشت محصول برای تصویه حساب میرفتن و از رویه چوب له له مقدار حساب و بدهیه خود را محاسبه میکردن. قانون له له بر این بود که چه چوب خریدار و چه چوب فروشنده باید همزمان و در جلوی چشم هم علامت گذاری میشد . که معمولا از جوانه یا یه وسیله تیز برای علامت گذاری چوب له له استفاده میشد .

در کتاب تاریخ و فرهنگ دکتر عنایت الله رضا در سال ۱۳۷۵ نیز به این سبک حساب دفتری و حساب کتاب اشاره شده.

این نوع اندازه گیری و حساب کتاب ممکنه در مناطق مختلف اسم های مختلفی داشته باشد.