نظر دکتر داوودی درخصوص مور و هوره

مویه لفظ تغییر یافته مور لکی است. مور واژه ایست که ریشه در زبان اوستایی و زبانهای قبل از آن دارد. مور لکی با تمام مویه ها متفاوت است. مور ابیات یا کلیمه هایی است بر وزن هجایی با لاوشهایی که برای حزین تر شدن در لابلای ابیات سروده میشوند. این ابیات بخشی از ادبیات گذشته لکها هستند. 

بعضا ممکن است مور خوانهایی که طبع شعری هم دارند فلبداهه ابیاتی را بخوانند. مور موسیقی مقامی قوم لک است که مقامهای مختلفی دارد. اما مویه زمزمه های حزین است که برخی ایلات بالاگریوه و کلهرها و ... می خوانند. مویه جملات فاقد وزن و پراکنده هستند که در نهایت دلتنگی به صورت فالبداهه زمزمه میشوند.