فریدون شهبازیان رهبر ارکستر ملی می‌گوید: موسیقی لکی تا کنون کاملا معرفی نشده و در رسانه‌ها کمتر به آن پرداخته شده در حالی که این موسیقی اصیل‌ترین و بدیع‌ترین موسیقی این منطقه و حتی کشور است. 

موسیقی لکی تا کنون کاملا معرفی نشده و در رسانه‌ها کمتر به آن پرداخته می‌شود به نوعی اصیل‌ترین و بدیع‌ترین موسیقی این منطقه و حتی کشور است. اطلاق لفظ بدیع به این موسیقی به این علت است که شگفتی شنونده را برمی‌انگیزد. این موسیقی گاهی رنگ و بوی چندهزار ساله دارد که قدمت این موسیقی را تداعی می‌کند. متاسفانه این موسیقی رفته رفته به فراموشی سپرده شده است. چرا که لک‌ها از یک طرف به خاطر مجاورت با لرها از موسیقی لری بیشتر استقبال می‌کنند چرا که شور و نشاط موسیقی لری از موسیقی لکی بیشتر است و از این نظر شاید محق هم باشند. از طرف دیگر موسیقی لکی بیشتر موسیقی سوگواری و نیایش است و در شادترین جملات آن نیز غربت و قرابتی باستانی و حتی جادویی موج می‌زند. این موسیقی به شرط آن که به وسیله‌ی خودِ آیینه‌گذاران اجرا شود یکی از معدود یادگاران موسیقی روزگار قدیم برای ماست. در میان آنان مناطقی وجود دارد که هنوز تکنولوژی غرب به آنجا نرسیده است و این موسیقی لکی به ویژه بخش مربوط به سوگواری و نیایش دست‌نخورده باقی مانده است.

به گفته شهبازیان؛ موسیقی لکی در لرستان چند شاخه دارد که یکی موسیقی اهل حق که موسیقی خانقاهی است و در میان پیران طریقت و پیروان طریقت اهل حق معمول بوده و ساز اصلی آن تنبور است. موسیقی عذا و سوگ که برخی از جنبه‌های آن در میان لرها نیز متداول است؛ چمری و هوره دو صورت اصلی آن است. سازهای اصلی این موسیقی سُرنا، کرنا و دُهُل است. سوم موسیقی کار است که به دو بخش زنانه و مردانه تقسیم می‌شود و در روستاهای دورافتاده باید سراغش را گرفت. موسیقی کار زنان در هنگام مشک‌زدن، دوشیدن گاو و گوسفند و آرد کردن گندم و برنج معروف است.