فال چل سرو در جامعه لک زبانان از موارد جذاب فلکور می باشد که ریشه در دوران کهن ایران دارد.

این فال مختص به قوم لک است و نمونه آن در فرهنگ هیچ قومی وجود ندارد 

طبق اسناد و مدارک، قبل از ظهور زرتشت «آیین مهر پرستی» در ایران و به تبع آن در سایر نقاط دنیا وجود داشت «نخستین بار مهرپرستی در غرب ایران رواج یافته است. با ظهور زرتشت پیامبر ایرانی مهر مقام اولیه خود را از دست داد اما به عنوان یکی از ایزدان در دین زرتشتی باقی ماند ».....

 آیینی ویژۀ سوگواری است که در میان مردم استان های کرمانشاه، لرستان و ایلام[لکستان] اجرا می شود.  این مراسم به این شکل است که میت را پس از شستن و کفن کردن در بین شاخه‌های سبز بید می‌پیچند و آن را به  همین صورت کنار گورش که معمولاً گورستانی در نزدیکی چشمه‌است می‌گذارند. سپس اسب سیاهی را که یالش به  پهلو شانه شده‌است را از دور به گور و میت نزدیک می‌کنند. در این هنگام مردان و به‌ویژه زنان به شیون و زاری و مو فشانی می‌پردازند. هنگامی که اسب را آرام‌آرام می‌برند شیون و زاری شدت می‌گیرد. چمر شعر ویژهٔ خود را نیز دارد.

دشدکی واژه‌ای لکی و به معنای یک عضو فرعی که بیرون از اصل هر چیزی وابسته‌ی آن می شود.

همانند: دنو دشدکی / پرو دشدکی / خاک دشدکی (برای مناطقی که امکان باستانی بودن دارد )

این واژه داری دو جزئ است:

دشتک =شکل اوستایی= دشدک (لکی) +ی 

در کل یای آخر آن انتساب را می رساند.

کتاب گلزار ادب لرستان یکی از معدود آثاری است که در نیم قرن گذشته توانسته است در بین آثار زیادی که در پیرامون فرهنگ و ادبیات قوم لک تدوین شده است جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص دهد و در معرفی فرهنگ غنی قوم لک سهم بسزایی داشته باشد. بی شک خلق این اثر بزرگ تلاش بی وفقه و شبانه روزی بانیان آن را به دنبال داشته است که توانسته اند مجموعه ای چنین بی نقص و بی بدیل را گرد آوری نمایند. این اثر بزرگ که در نوع خود کم نظیر است می توان آن را یک مجموعه کامل در معرفی ادبای بزرگ قوم لک دانست و به خوانندگان این اثر کمک می کند تا با شعرا و سخنوران بزرگی که مقام شامخ و والایی در بنای ادبیات قوم لک داشته اند آشنا سازد.

       ای زبان هم آتشی هم خرمنی   

       چند این آتش در این خرمن زنی

                                         "مولوی"                                                         

⭕️شرط توفیق در ایجاد یک ارتباط مطلوب با دیگران بکار گیری درست زبان،یعنی سخن گفتن بر مبنای منطق زبان می باشد .

گوینده همیشه باید به نحوی سخن براند که به دو قلمرو زبان یعنی ساختار و نشانه های زبان پای بند باشد تا مخاطبان سخن اورا به روشنی دریابند .

باید به خاطر داشته باشیم که منطق زبان با منطق عادت وطبیعت هماهنگی دارد و اگر کسی خلاف منطق طبیعت و زبان سخن بگوید ،سخنش مهمل و بی معنا خواهد بود .

در درون زبان های ایران زمین گونه های زبانی مختلفی وجود دارند که ازجمله ی آنها می توان به زبان لکی اشاره کرد. هرچند که تعیین کردن حد و مرز برای زبان کاری بس دشوار است؛در این میان زبان لکی که در سال گذشته در فهرست آثار ناملموس ملی به ثبت رسید  از نظر زبان شناسی ساختار و قواعد یک زبان کامل ومستقل از سایر زبانها  را دارد .